Εμείς και τα βιντεοπαιχνίδια: Κάθε φορά που ένας μπαμπάς ρωτάει τον σύζυγό μου με τι ασχολείται, τεντώνω τα αυτιά μου… Είμαστε σε ένα μπάρμπεκιου, τα παιδιά τρέχουν τριγύρω και οι γονείς προσπαθούν να κοινωνικοποιηθούν. Έρχονται τα πυροτεχνήματα, σκέφτομαι.
γράφει η Sandra Shpilberg για το Game Changer
«Έχω μία εταιρεία που προωθεί παιχνίδια για κινητά τηλέφωνα», λέει ο άντρας μου, κάτι που σε αυτούς τους κύκλους μεταφράζεται ως «Πουλάω κόκα σε μικρά παιδιά».
«ΜΙΣΩ τα βιντεοπαιχνίδια», απαντά ο άλλος μπαμπάς όπως συνηθίζεται. «Δηλαδή δεν τα μισώ. Αλλά δεν μπορώ να κάνω τα παιδιά μου να σταματήσουν να παίζουν βιντεοπαιχνίδια».
Κι ο άντρας μου απαντά: «Σε καταλαβαίνω. Έχω το ίδιο πρόβλημα με τα βιβλία. Δεν μπορώ να τα κάνω να σταματήσουν να διαβάζουν για να έρθουν να παίξουμε βιντεοπαιχνίδια παρέα».
Γιατί δεν πρέπει οι γονείς να φοβούνται τα βιντεοπαιχνίδια
Αυτή είναι η δική μας ιστορία. Βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά, Ο άντρας μου εργάζεται στον κλάδο των βιντεοπαιχνιδιών από το 2005. Έχει συνεργαστεί με ορισμένους από τους κορυφαίους εκδότες βιντεοπαιχνιδιών και τώρα διευθύνει τη δική του εταιρεία μάρκετινγκ βιντεοπαιχνιδιών για φορητές συσκευές. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, η οικογένειά μας έχει βρεθεί στο σπίτι με κάθε λογής κονσόλα και συσκευή και η «παιχνιδοθήκη» μας είναι γεμάτη με εκατοντάδες τίτλους. Τα παιδιά μου έμαθαν να χειρίζονται τα χειριστήρια προτού καλά καλά μάθουν το αλφάβητο.
Δεν μπορούσαμε να εμποδίσουμε την έκθεσή τους στα βιντεοπαιχνίδια – εγώ και ο άντρας μου έχουμε σκεφτεί πολύ το πώς θα τα μεγαλώσουμε με αυτά και ανακαλύψαμε τρόπους με τους οποίους τα βιντεοπαιχνίδια βγάζουν προς τα έξω τον καλύτερο εαυτό στα παιδιά μας:
Είναι ένας υπέροχος τρόπος για να έρθει πιο κοντά η οικογένεια
Αυτό που ακούω περισσότερο όταν η οικογένειά μου παίζει βιντεοπαιχνίδια, δεν είναι ο ήχος των εφέ από αυτά, αλλά οι συζητήσεις, οι συζητήσεις που γίνονται κατά τη διάρκεια. Όταν κάθεσαι πλάι στον άλλον για μισή ώρα με ένα χειριστήριο στα χέρια, μπορείς να ηρεμήσεις και να αρχίσεις να μοιράζεσαι το τι συμβαίνει στη ζωή σου. Το βασικό είναι πως προσπαθούμε να παίζουμε ΜΑΖΙ με τα παιδιά μας, όσο πιο συχνά μπορούμε και αν όχι, γνωρίζουμε τα παιχνίδια με τα οποία παίζουν και τα θεωρούμε εποικοδομητικά.
Αναπτύσσουν τις λεπτές κινητικές δεξιότητες
Έρευνες έχουν δείξει πως ο χειρισμός των βιντεοπαιχνιδιών αναπτύσσει τις λεπτές κινητικές δεξιότητες, εκείνες που χρειάζονται για να μάθει κάποιος να κρατάει σωστά το μολύβι για να γράψει κεφαλαία και καλλιγραφικά γράμματα. Ο γιος μας απέκτησε την ικανότητα να γράφει τα πιο δύσκολα γράμματα αφού δυνάμωσε τα χέρια του χρησιμοποιώντας το χειριστήριο.
Βοηθούν στον αυτοέλεγχο
Τα βιντεοπαιχνίδια μαθαίνουν επίσης στα παιδιά μου πώς να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους και να γνωρίζουν πότε και πώς να σταματήσουν μία δραστηριότητα για να προχωρήσουν στην επόμενη. Συμφωνούμε από πριν πόση ώρα θα παίξουν και βάζουμε ένα χρονόμετρο όπως το ξυπνητήρι του κινητού για να την υπολογίσουμε. Όταν χτυπάει το ξυπνητήρι, όλοι ξέρουν πως ήρθε η ώρα να σταματήσουν και να διαβάσουν, να γράψουν, να πάνε για βόλτα ή να κάνουν ποδήλατο.
Εισάγουν τα παιδιά στην τεχνολογία, τον προγραμματισμό και τον σχεδιασμό
Χαίρομαι να ακούω τις ερωτήσεις των παιδιών μου, απορίες που τους γέννησαν τα βιντεοπαιχνίδια: Πώς φτιάχνουν ένα παιχνίδι; Ποιος έκανε αυτές τις ζωγραφιές; Πώς; Ποιος έκανε τη μουσική; Πώς; Σιγά σιγά αυτές οι ερωτήσεις εξελίχθηκαν: «Θέλω να γίνω προγραμματιστής. Πώς μπορώ να γίνω;» Ο γιος μου γράφτηκε σε μία ψηφιακή τάξη και δημιούργησε το πρώτο του βιντεοπαιχνίδι. Συνάντησε στη συνέχεια ένα φίλο του και δοκίμασαν παρέα το παιχνίδι, και μαζί έφτιαξαν ένα καινούριο. Οι δύο τους αποφάσισαν να γραφτούν σε μία θερινή κατασκήνωση για μικρούς προγραμματιστές στο Stanford, όπου ο γιος μου έμαθε ακόμη περισσότερα. Και δημιούργησε την πρώτη του εφαρμογή για το iPhone, με την οποία μπορεί κάποιος να καταγράφει παρτίδες σκάκι. Πώς τα έκανε όλα αυτά; Χάρη στα βιντεοπαιχνίδια.
Παιχνίδια ουδέτερα για τα δύο φύλα
Επειδή το αγαπημένο παιχνίδι του γιου μου είναι το Forza Motorsports στο Xbox, ένας προσομοιωτής οδήγησης, η κόρη μου σχεδίασε το δικό της αυτοκίνητο στο παιχνίδι, τη Reenie Cooper (έχει αρχίσει να λατρεύει τα Mini Cooper και όποτε βλέπει ένα φωνάζει Mini Cooper, Mini Cooper!) Με αυτό τον τρόπο η κόρη μου γνώρισε τον κόσμο των αυτοκινήτων. Τα αγόρια δοκίμασαν να οδηγήσουν το αυτοκίνητο που σχεδίασε και εκείνη με τη σειρά τους ανησυχούσε μήπως της το τρακάρουν. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να συζητήσουμε για το ότι πρέπει να σεβόμαστε την ιδιοκτησία του άλλου, ακόμη κι αν αυτή είναι ψηφιακή. Η Reenie Cooper βρίσκεται σώα και αβλαβής στο ψηφιακό γκαράζ της.
Γεννούν συζητήσεις για τον πραγματικό κόσμο
Στο SIMS, ο γιος μου προσέχει την ψηφιακή του οικογένεια. Είναι μπαμπάς ενός μικρού αγοριού, τον οποίο ονόμασε Audi Ferrari (σας ανέφερα πόσο λατρεύει τα αυτοκίνητα;) Κατά πώς φαίνεται, ο χαρακτήρας του στο SIMS ήταν μονίμως κουρασμένος, σύμφωνα με τη μπάρα της ενέργειάς του στο παιχνίδι, επειδή ο μικρός Audi ξυπνούσε κάθε λίγες ώρες και ήθελε να φάει. «Μαμά, έτσι είναι όταν έχει κάποιος μωρό;» Ακριβώς, γιε μου. «Μάλιστα, θα προσπαθήσω να σε ξυπνάω λιγότερο για να μπορείς να κοιμηθείς» Και όντως έχει αρχίσει να μας ξυπνάει πιο σπάνια το πρωί.
Με αυτά εξερευνάς τα ενδιαφέροντά σου
Με το Forza τα παιδιά μου γνώρισαν τον κόσμο των αυτοκινήτων. Ο γιος μου συγκεκριμένα μπορεί να θυμηθεί όλα τα ονόματα και τις τιμές των 30 καλύτερων αυτοκινήτων στον κόσμο και του άρεσε τόσο πολύ που αγόρασε ένα βιβλίο με θέμα τα πρωτότυπα αυτοκίνητα. Σχεδιάζει μάλιστα τις δικές του εκδοχές διάφορων πρωτότυπων αυτοκινήτων. Φυσικά και υπήρχαν και άλλοι τρόποι να μάθει για τον κόσμο της αυτοκίνησης και των αγώνων ταχύτητας, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τον εισήγαγε το παιχνίδι σε αυτόν ήταν τόσο καλός που οδήγησε τα ενδιαφέροντά του και πέρα από τον ψηφιακό κόσμο.
Είναι ξεκάθαρο πως η σημερινή γενιά παιδιών θα εκτεθούν στα βιντεοπαιχνίδια, είτε το θέλουν είτε όχι, και στόχος μας ως γονείς είναι να γίνουν αυτά τα παιχνίδια ένα πλεονέκτημα, μία ευκαιρία να διδάξουν στα παιδιά μας διάφορα πράγματα και να τους προετοιμάσουν για το μέλλον.
Δεν χρειάζεται να είστε τρελαμένοι με το Pacman όπως εγώ, απλά καθίστε πλάι στο παιδί σας την ώρα που παίζει και ρωτήστε τον «Τι σου αρέσει σε αυτό το παιχνίδι;» Να ένας καλός τρόπος να ξεκινήσετε.
