Μήπως έχετε μπροστά σας ένα ιδιαίτερο πιτσιρίκι, ένα απόλυτα χαρισματικό παιδί, που θέλει τη βοήθεια σας;
Μαθαίνει πολύ γρήγορα, απομνημονεύει κάθε τι που του κάνει εντύπωση; Είναι πολλές φορές αφηρημένο και βυθίζεται στον δικό του κόσμo, απ’ όπου όμως επιστρέφει δριμύτερο, γεμάτο εικόνες; Βαριέται κάθε τι συμβατικό και ενταγμένο σε «καλούπια»; Μήπως πρέπει να ανησυχήσω; Μάλλον όχι, το αντίθετο θα λέγαμε. Πιθανόν, έχετε μπροστά σας ένα ιδιαίτερο πιτσιρίκι, ένα απόλυτα χαρισματικό παιδί, που θέλει τη βοήθεια των γονιών και των ανθρώπων που το περιτριγυρίζουν για να απογειωθεί ακόμα περισσότερο. Είναι αυτά τα ιδιαίτερα παιδιά, οι »μικροί άνθρωποι», ελάχιστοι-ακόμα- στο ύψος, αλλά μεγάλοι στο μυαλό και στο χαρακτήρα, αφού εκτός από την υψηλή αντίληψη και νοημοσύνη, έχουν τις περισσότερες φορές και ισχυρή συναισθηματική νοημοσύνη, που τα κάνουν αξιοπρόσεκτα.
Ξεχωρίζει από μωρό
Αυτό που πρέπει, ωστόσο να γνωρίζουμε, είναι ότι ένα χαρισματικό παιδί δεν «γίνεται». Γεννιέται και μεγαλώνει ως τέτοιο, με την αρωγή βέβαια και του περιβάλλοντός του. Είναι ένα χαρισματικό μωρό που εξελίσσεται σιγά σιγά καθώς μεγαλώνει, ειδικά αν έχει και την στήριξη των γονιών του. Το ζωηρό βλέμμα και η συνεχής κίνησή του το κάνουν να ξεχωρίζει. Είναι πιθανόν το μωράκι εκείνο που αρχίζει να λέει προτασούλες, όταν τα άλλα πασχίζουν να αρθρώσουν έστω και τα βασικά από λέξεις, που αντιλαμβάνεται γρήγορα τον κόσμο και τα πράγματα γύρω του. Την ίδια στιγμή, ακολουθεί ακόμα και δύσκολες οδηγίες και γνωρίζει την καθημερινότητά του σαν… στρατιωτάκι, αλλά χωρίς απαραίτητα να διατηρεί αυστηρά τη ρουτίνα του. Σίγουρα αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο μωρό….
Εξελίσσεται σε ένα υπερδραστήριο παιδί
Το χαρισματικό παιδί θα καταφέρει και στην νηπιακή ηλικία να εκπλήξει τους γονείς και τους γύρω του με τα όσα κάνει. Θα είναι εκείνο που θα διαβάζει βιβλία και αναλύει τις εικόνες τους πολύ πριν να πάει στο σχολείο. Είναι ένας άνθρωπος που νιώθει: όταν θα δει τους γονείς του να ανησυχούν για μια φυσική καταστροφή π.χ. πυρκαγιά ή σεισμός, θα γίνει ένα με εκείνους στο συναίσθημα σαν να είναι ενήλικας. Ενδιαφέρεται και για άλλα πράγματα εκτός από τα παιχνίδια, αφού αναπτύσσει νωρίς μαθηματικές δεξιότητες και αφαιρετική σκέψη. Βαριούνται τη ρουτίνα και θέλει να βρίσκει καινούριες ενδιαφέρουσες ασχολίες που θα γεμίσουν τον χρόνο του. Αξίζει, δε, να αναφέρουμε ότι αυτά τα πλάσματα αναπτύσσουν από πάρα πολύ νωρίς την αίσθηση του χιούμορ, κατεξοχήν χαρακτηριστικού των έξυπνων ατόμων.
Προσοχή… δεν είναι πάντα καλοί μαθητές
Οι εκπλήξεις συνεχίζονται όταν το χαρισματικό παιδί πηγαίνει στο σχολείο, αλλά δεν είναι πάντα ευχάριστες, καθώς χρειάζονται ειδικοί χειρισμοί για να μπορέσουν αυτά τα παιδιά να επιβιώσουν σε στείρα περιβάλλοντα. Σκεφτείτε ότι ο Τόμας Έντισον και ο Άλμπερτ Άινσταιν, αυτά τα λαμπερά μυαλά εις τους αιώνες των αιώνων, ο ένας εφευρέτης και ο άλλος επινοητής της θεωρίας της σχετικότητας, ήταν κάκιστοι μαθητές. Μάλιστα για ο πρώτος είχε εκδιωχθεί και από το σχολείο του για αυτό τον λόγο, βυθίζοντας την μητέρα του στη θλίψη. Ευτυχώς για την…ανθρωπότητα βρήκε τελικά τον δρόμο του. Είναι πολλές φορές, για παράδειγμα, που μπορεί αυτά τα ιδιαίτερα παιδιά να έχουν διάσπαση προσοχής ή να βρίσκουν βαρετό το ακαδημαϊκό περιβάλλον. Σε αυτό το σημείο είναι που θα πρέπει οι γονείς να μπορούν να διαβλέψουν έγκαιρα την ιδιαιτερότητα του παιδιού και να το καθοδηγήσουν σε μονοπάτια που θα το ενδιαφέρουν, πάντα φυσικά με την συνεργασία των δασκάλων και των καθηγητών του.
Πως μπορώ να βοηθήσω ένα χαρισματικό παιδί
Το να είναι κανείς γονιός ενός τέτοιου παιδιού είναι ευλογία και ευθύνη. Πρέπει γονείς και δάσκαλοι να μπορέσουν να ανιχνεύσουν από νωρίς τις δυνατότητές του και να του δώσουν ακόμα περισσότερη ώθηση για να ανοίξει τα φτερά του. Πολλοί γονείς τέτοιων παιδιών θεωρούν πως αυτά πρέπει να παραλείψουν τάξεις και να τελειώσουν νωρίτερα το σχολείο. Δεν είναι αυτή η λύση και ούτε φυσικά είναι κάτι που είναι δυνατό να γίνει. Ωστόσο, όπως τονίζει ο πρόεδρος της Mensa Χρήστος Αποστολίδης ‘’οι εκπαιδευτικές ανάγκες αυτών των παιδιών είναι διαφορετικές και χρειάζονται προσαρμοσμένη μεταχείριση ακόμα και σε τάξεις πολλαπλών ταχυτήτων’’. Σύμφωνα με τον κ. Αποστολίδη ‘’γενικά στην Ελλάδα είμαστε πιο συντηρητικοί με την αναγνώριση και την αξιοποίηση ευφυών και χαρισματικών ανθρώπων’’.
Καθοδηγήστε το σε πολλές δραστηριότητες το αλλά ταυτόχρονα… αφήστε το ελεύθερο
Το στενό περιβάλλον του σχολείου πολλές φορές αποδεικνύεται λίγο για τα παιδιά αυτά. Η λέξη κλειδί είναι ‘’ελευθερία’’: Στον τρόπο σκέψης και έκφρασης. Σύμφωνα, δε, με τον κ. Αποστολίδη ‘’το σημαντικότερο είναι να παρέχουμε ένα πεδίο ελεύθερης έκφρασης στον ευφυή άνθρωπο για να μπορέσει να κυνηγήσει τις ανησυχίες του’’. Είναι δε απαραίτητο αυτό να γίνει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα: ‘’Η αναγνώριση των δυνατοτήτων τους πρέπει να γίνεται το συντομότερο δυνατό έτσι ώστε να μάθουν να τις διαχειρίζονται και να φτάσουν να τις αξιοποιούν’’. Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Μέσα στο σχολείο, όσο αυτό μπορεί να επιτευχθεί, αλλά κυρίως έξω από αυτό, με δραστηριότητες που θα ενθαρρύνουν την σκέψη των παιδιών αυτών με ειδικές δεξιότητες και θα τους δώσουν ακόμα περισσότερα διανοητικά ερεθίσματα για να ακονίσουν το μυαλό τους.
Όσο περισσότερο λοιπόν αυτά τα παιδιά βγαίνουν και γνωρίζουν πράγματα και εμπειρίες, τόσο περισσότερο ανοίγονται στον εαυτό τους και τους γύρω τους και… ανθίζουν. Τα μαθήματα του σχολείου είναι απλά η αφορμή, όμως οι τέχνες και επιστήμες είναι το λαμπρό πεδίο δόξης τους, γιατί μπορούν να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά να δείξουν τις δυνατότητές τους. Η συνεχής ενασχόληση με τις τέχνες και τις επιστήμες προσδίδει στα χαρισματικά παιδιά τα ερεθίσματα που εξελίσσουν την ευφυΐα τους. Παιχνίδια, δε, όπως σκάκι, γρίφοι λογικής, Sudoku και παιχνίδια στρατηγικής είναι μόνο κάποιοι από τους τρόπους που κάνουν το μυαλό τους να τρέχει.
