in

Αυτισμός. Τι μπορούμε να παρατηρήσουμε ως γονείς;

Από τη πρώτη αναφορά του Kanner(1943), μόλις πρόσφατα επιτεύχθηκε σχετική ομοφωνία γύρω από το θέμα διάγνωσης του αυτισμού. Η διάγνωση βασίζεται στην εκτίμηση της ψυχοκινητικής εξέλιξης του παιδιού. Τα διαγνωστικά μέσα που περιλαμβάνουν σταθμισμένα τεστ εξετάζουν αναπτυξιακά χαρακτηριστικά σε ορισμένους τομείς όπως είναι η γλώσσα, οι κοινωνικές δεξιότητες και η αυτοεξυπηρέτηση.

Ως γονείς μπορούμε να παρατηρήσουμε τις εξής συμπεριφορές και να ρωτήσουμε τον ειδικό τι μας προβληματίζει ώστε η παρέμβαση να γίνει το δυνατό γρηγορότερα.

Α. Αναφορικά με την Κοινωνική Αλληλεπίδραση:

Διαπιστώνονται δυσκολίες με τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις όπως απουσία βλεμματικής επαφής.

Διαπιστώνεται έλλειψη σχέσεων με συνομήλικους που είναι οι αρμόζουσες για το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού.

Δεν επιδιώκει να μοιράζεται τα ενδιαφέροντα του ή την ευχαρίστηση του με τους άλλους.

Δε μπορεί να συμμετάσχει σε τυπικό βαθμό σε κοινωνικές ή συναισθηματικές αντιδράσεις.

Β. Αναφορικά με την Επικοινωνία:

Παρουσιάζεται καθυστερημένη ή απούσα ανάπτυξη της ομιλουμένης γλώσσας την οποία το παιδί δεν προσπαθεί να αναπληρώσει με χειρονομίες.

Ανεπαρκείς προσπάθειες να αρχίσουν ή να συνεχίσουν μια συνομιλία.

Επαναληπτική, στεροτυπική ή ιδιαίτερη προσωπική χρήση της γλώσσας.

Απουσία εκείνων των παιχνιδιών κοινωνικής μίμησης και του αυθόρμητου παιχνιδιού.

Γ. Παρουσιάζονται επαναληπτικές και στερεοτυπικές δραστηριότητες, συμπεριφορές και ενδιαφέροντα:

Έντονη ενασχόληση με μη φυσιολογικά ενδιαφέροντα που είναι περιορισμένα και στερεοτυπικά (όπως το να στριφογυρίζουν πράγματα).

Μένουν αυστηρά προσκολλημένα σε ρουτίνες ή τελετουργίες που δεν δείχνουν να έχουν κάποιο σκοπό.

Στερεοτυπικοί, επαναλαμβανόμενοι κινητικοί μανιερισμοί όπως το να ανεμίζουν τα χέρια τους.

Επίμονη ενασχόληση με τμήματα των αντικειμένων όπως ρόδες.

 

Πηγή

Όταν γονείς και παιδιά «παίρνουν» διαζύγιο

Τα τρία Κ