Τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού, τα χρόνια δηλαδή που πλάθεται ο χαρακτήρας και διαμορφώνεται η προσωπικότητά του, οι γονείς έχουν τεράστια ευθύνη να είναι σωστά πρότυπα συμπεριφοράς.
Για τα μικρά παιδιά η μαμά και ο μπαμπάς είναι σημεία αναφοράς, είναι ο «καθρέφτης» αυτού που θα γίνουν μεγαλώνοντας. Και περισσότερο από τα λόγια και τις νουθεσίες, εκείνο που μένει στα παιδιά είναι οι πράξεις και οι συμπεριφορές.
- Δε γίνεται να ζητάς από το παιδί σου να υπακούει σε κανόνες και όρια, όταν εσύ ο ίδιος είσαι χωρίς όρια.
- Δε γίνεται να θέλεις το παιδί σου να αποκτήσει αυτοεκτίμηση, όταν εσύ δεν τα πας καλά με τον εαυτό σου.
- Δε γίνεται να απαιτείς από το παιδί να ζητά συγγνώμη, όταν εσύ δεν παραδέχεσαι ποτέ τα λάθη σου.
- Δε γίνεται να περιμένεις από το παιδί να είναι υπομονετικό, όταν συνεχώς σε βλέπει να εκνευρίζεσαι στην ουρά ενός ταμείου ή στην κίνηση του δρόμου.
- Δε γίνεται το παιδί να μάθει να τρέφεται υγιεινά, όταν εσύ δε γεμίζεις τα ντουλάπια και το ψυγείο με υγιεινά προϊόντα.
- Δε γίνεται να θέλεις το παιδί σου να σέβεται τους άλλους, όταν εσύ ο ίδιος ειρωνεύεσαι τους ανθρώπους για το βάρος, την εμφάνιση, το χρώμα ή την οποιαδήποτε ιδιαιτερότητά τους.
- Δε γίνεται να απαιτείς το παιδί σου να μη βλέπει πολλές ώρες τηλεόραση, όταν η τηλεόραση είναι συνέχεια ανοιχτή.
Την επόμενη φορά που θα ετοιμαστείτε να τιμωρήσετε το παιδί για κάτι που έκανε, πάρτε μια βαθιά ανάσα και αναλογιστείτε ποιο είναι το δικό σας μερίδιο ευθύνης για την συμπεριφορά του. Και όταν το συνειδητοποιήσετε, τότε θα έχετε κάνει το πρώτο βήμα για να βελτιώσετε όχι μόνο την συμπεριφορά του παιδιού, αλλά και τη δική σας.
