«Γονιός δεν γεννιέσαι αλλά γίνεσαι» μέσα απο μια δημιουργική διαδρομή προβληματισμών, δυσκολιών, διλημμάτων και δυναμικών διαδικασιών. Δεν είναι εύκολο για ένα γονέα να βρει και να εφαρμόσει τα κατάλληλα βήματα για την ανατροφή του παιδιού του.Είναι κάτι το οποίο διαμορφώνεται μέσα απο την καθημερινή σχέση και την αλληλεπίδραση των μελών της οικογένειας.
Στη σημερινή εποχή ο γονέας βιώνει την εξής αντίφαση: γονεικά πρότυπα που ήταν παραδοσιακά και καθιερωμένα έχουν καταρρεύσει καθώς έχουν αμφισβητηθεί και απο την άλλη δεν έχουν αντικατασταθεί απο κάποια νέα και λειτουργικά. Στο υποσυνείδητο των γονέων συνεχίζουν να υπάρχουν παλαιομένες αντιλήψεις όπως «ο καλός γονιός πρέπει να γίνεται θυσία για το παιδί του» με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζονται απο το ρόλο τους.
Είναι σημαντικό να κατανοεί ο σημερινός γονιός οτι δημιουργεί και λειτουργεί την οικογένεια του σύμφωνα με τις αντιλήψεις του, τις γνώσεις του, τις εμπειρίες , τις προσδοκίες και τα βιώματα του.
Δεν υπάρχουν «τέλειοι γονείς», «τέλεια οικογένεια», «τέλεια παιδιά». Αντίθετα υπάρχουν γονείς που κοιτάζουν τις ατέλειες τους, αναγνωρίζουν τα λάθη τους, εκφράζουν τα συναισθήματα τους και ζητούν συγγνώμη αν χρειαστεί από τα παιδιά τους. Αυτοί είναι οι απλοί, καθημερινοί, αποτελεσματικοί γονείς, οι οποίοι με τη στάση τους βοηθούν τα παιδιά τους να είναι αυτόνομα και συναισθηματικά ισορροπημένα.
Μερικά απο τα χαρακτηριστικά του αποτελεσματικού γονέα είναι:
-Έχει αυτεπίγνωση: μαθαίνει τον εαυτό του γνωρίζει τα «καλά» και τα «κακά» του, έχει συμφιλιωθεί με τις επιλογές που έχει κάνει στη ζωή του (άρα δεν επιβαρρύνει τα παιδιά του με το σκεπτικό «αφού δεν μπόρεσα να το κάνω εγώ θα το κάνεις εσύ») και δεν ξεχνά τους υπόλοιπους σημαντικούς άλλους ρολους που επιτελεί στη ζωή του όπως του συντρόφου, του φίλου, του συγγενή, του συναδέρφου.
-Λειτουργεί ως θετικό πρότυπο: ενας γονιός συνεπής δεν ζητά απο το παιδί του να κάνει πράγματα που ο ίδιος δεν εφαρμόζει και δεν ξεχνά οτι το παιδί του δεν ακούει τις συμβουλές του αλλά βλέπει το παράδειγμα του.
-Αγαπά το παιδί του για αυτό που είναι και όχι για αυτό που ο ίδιος θα ήθελε να είναι: γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες, τα χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες του παιδιού και δεν το εξαναγκάζει να κάνει κάτι που δεν του ταιριάζει γιατί μόνο έτσι θα του δείξει αγάπη.
-Συγχωρεί αλλά και αναλαμβάνει τις ευθύνες του: τα παιδιά κάνουν λάθη γιατί έτσι μαθαίνουν τη ζωή.Ο γονιός που συγχωρεί χρησιμοποιεί το λάθος για να εκπαιδεύσει το παιδί και όχι για να το τιμωρήσει.
-Γνωρίζει πώς να επικοινωνεί σωστά: η σωστή επικοινωνία βασίζεται στο να ακούω όχι μόνο τα λόγια του παιδιού αλλά και τα συναισθήματα πίσω απο τα λόγια.
-Δεν ξεχνά την προσωπική του ζωή και τη σχέση του με το σύντροφο του: δείχνοντας οι γονείς την αγάπη τους και τη τρυφερότητα τους ο ένας προς τον άλλον, απο την μια δεν ξεχνούν έναν απο τους σημαντικούς άλλους ρόλους που επιτελούν και απο την άλλη συμβάλλουν στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών.
Να θυμάστε οτι το να δείχνετε οτι δεν είστε τέλειοι γονείς δεν σημαίνει οτι θα γίνεται λιγότερο καλοί αλλά πέφτοντας στην παγίδα του τέλειου γονιού παυέται να είστε αποτελεσματικοί.
