Πιο καλοκαίρι πλέον δεν γίνεται και αυτό συνεπάγεται περισσότερο συνωστισμός στις εξόδους μας που συνεπάγεται αυξημένους παιδικούς κινδύνους. Οι γονείς μιλούν στα παιδιά τους και τους λένε να μην εμπιστεύονται αγνώστους και να μην τους ακολουθούν ποτέ. Έλα όμως που δεν λέει και πολλά αυτή η κουβέντα.
Γιατί αν ζητήσετε από τα μικρά να περιγράψουν ή να ζωγραφίσουν έναν άγνωστο που δεν θα έπρεπε ποτέ να τον ακολουθήσουν, θα σας ζωγραφίσουν ένα απειλητικό πρόσωπο. Είναι λογικό να πιστεύουν ότι ο επικίνδυνος φαίνεται επικίνδυνος. Ενώ το αντίθετο ισχύει. Χρησιμοποιούν την γενναιοδωρία, την φιλικότητα, την γλυκύτητα για να πετύχουν τον αρχικό τους στόχο.
Μια ιδέα που μπορείτε να κάνετε είναι όταν βγαίνετε βόλτα με τα παιδιά, που και που (μην το παρακάνετε) να ρωτάτε εντοπίζοντας διαφορετικά άγνωστα πρόσωπα στο πλήθος «αυτή η κυριούλα, είναι άγνωστη ή πάμε μαζί της αν μας πει ότι έχει μια έκπληξη για εμάς; Αυτός ο παππούλης και αυτή η γλυκιά γιαγιούλα; Αυτός ο νεαρός/νεαρή;».
Με τα μικρά παιδιά, μετά την κουβέντα μπορείτε να το κάνετε και παιχνίδι ρόλων, να κάνετε εσείς τους διάφορους αγνώστους και να λέτε διάφορες δικαιολογίες για να πείσετε το παιδί να έρθει κοντά σας και εκείνο να κάνει αυτά που θα του έχετε πει προηγουμένως.
Δείξτε προσοχή πώς θα μιλήσετε στα παιδιά σας και πώς θα τα προετοιμάσετε. Ο στόχος είναι να ενισχύσετε την ασφάλεια τους και όχι να τα τρομοκρατήσετε.
