Σήμερα ο γιος μου μόλις ξύπνησε άρχισε να τραγουδάει το «Ω, έλατο», χαρούμενος και ανυποψίαστος για το επίσημο τέλος της εορταστικής περιόδου. Και είμαι σίγουρος ότι, τουλάχιστον για λίγο, θα του κοστίσει ψυχολογικά η επιστροφή στη ρουτίνα.
Δεν θα κοστίσει μόνο σε αυτόν, όμως. Υπάρχουν τουλάχιστον 8 λόγοι για τους οποίους όλη η οικογένεια δυσκολεύεται να προσαρμοστεί μετά τις γιορτές. Μάλλον όχι τυχαία, η τρίτη Δευτέρα του Ιανουαρίου, η οποία πλησιάζει, θεωρείται «η πιο μελαγχολική μέρα του χρόνου».
1. Είμαστε κουρασμένοι. Όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Περάσαμε (υπερβολικά) πολύ χρόνο κάνοντας επισκέψεις σε φιλικά και οικογενειακά σπίτια, ταξιδεύοντας σε χωριά παππούδων ή χειμερινούς προορισμούς, και κυνηγώντας τα παιδιά μας μέσα σε χριστουγεννιάτικα θεματικά πάρκα. Στην προσπάθειά μας να κάνουμε αυτές τις γιορτές αξέχαστες για όλη την οικογένεια, ξοδέψαμε όλη την ενέργειά μας. Περάσαμε όμορφα –μάλλον– αλλά και εξαντλητικά.
2. Είμαστε άφραγκοι. Ακόμα και αν, όσοι είχαμε την τύχη να πάρουμε το 13ο μισθό, νιώσαμε για λίγο σαν τον Σκρουτζ Μακ Ντακ που κολυμπά σε μια πισίνα γεμάτη δολάρια, γρήγορα αυτή η ψευδαίσθηση εξανεμίστηκε, από τους λογαριασμούς που άρχισαν να φτάνουν ο ένας μετά τον άλλο αλλά και τα δεκάδες δώρα σε παιδιά, ανίψια, παιδιά φίλων, θείους και αδέρφια.
3. Δεν έχουμε πλέον το άλλοθι να ενδίδουμε σε «απαγορευμένες» απολαύσεις. Οι γιορτές μας δίνουν την εντύπωση ότι έχουμε την ελευθερία να απολαύσουμε μεγάλες ποσότητες φαγητού και αλκοόλ, να ξενυχτήσουμε, να αγοράσουμε ένα ακριβό δώρο για τα παιδιά μας αλλά και για τον εαυτό μας χωρίς να υποστούμε συνέπειες. Και μετά, έρχεται αυτό το πρωινό της Δευτέρας μετά τις γιορτές, που δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να αποχαιρετήσουμε τη Γη της Επαγγελίας, να ντύσουμε τα παιδιά μας για το σχολείο και να συρθούμε μέσα στα δικά μας ρούχα γραφείου.
4. Δεν μας χωρούν τα παντελόνια μας. Και το να συρθούμε μέσα στα δικά μας ρούχα είναι το αισιόδοξο σενάριο, καθώς μετά τις προαναφερόμενες κραιπάλες ίσως διαπιστώσουμε ότι το αγαπημένο μας τζην δεν κουμπώνει πλέον. Και να συνειδητοποιήσουμε ότι, όχι, οι θερμίδες των μελομακάρονων δεν είναι αρνητικές.
5. Πρέπει να ξεστολίσουμε. Ακόμα και αν οι «μεγάλοι» βαρεθήκαμε τις απαστράπτουσες μπάλες, τις γιρλάντες και τα φωτάκια, τα παιδιά μας δεν θα είχαν πρόβλημα να θαυμάζουν όλο το χρόνο το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Έτσι, όταν έρχεται η στιγμή να ξεστολίσουμε δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο τη δική μας βαρεμάρα, αλλά και τη δική τους απογοήτευση.
6. Τα πολυκαταστήματα γεμίζουν με αποκριάτικα. Προσωπικά δεν έχω γνωρίσει ποτέ κανέναν που την επομένη μετά του Άη-Γιάννη ξύπνησε και είπε «δεν βλέπω την ώρα να πάω να αγοράσω κομφετί». Ακόμα και αν απολαμβάνουμε αληθινά τις Απόκριες μαζί με τα παιδιά μας, χρειαζόμαστε μια σύντομη περίοδο μοναξιάς και περισυλλογής και δεν έχουμε καμία διάθεση «στις εννιά του μακαρίτη (όπου μακαρίτης τα Χριστούγεννα) να βάλουμε άλλον στο σπίτι».
7. Πρέπει να ξαναμπούμε σε ρουτίνα. Τα παιδιά αντιπαθούν τις αλλαγές και προσπαθούν να αντισταθούν σε αυτές με νύχια και με δόντια, πράγμα που κάνει ακόμα πιο δύσκολη την επιστροφή μας στην καθημερινότητα. Ιδιαίτερα αν αυτές οι αλλαγές σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουν να περνούν τα πρωινά τους παίζοντας και βλέποντας παιδικά στο YouTube και να αρχίσουν να πηγαίνουν ξανά σχολείο.
8. Το σπίτι μας είναι σε κατάσταση χάους. Στο ψυγείο μας στοιβάζονται τάπερ με περιεχόμενο άγνωστης προέλευσης, που θα μπορούσε να είναι ακόμα και αποφάγια από το χριστουγεννιάτικο γεύμα. Η κρεβατοκάμαρά μας είναι διάσπαρτη με σακούλες δώρων που δεν ήταν ακριβώς επιτυχημένα, και δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα πώς θα διαχειριστούμε. Τα παιδικά δωμάτια είναι βομβαρδισμένα με παιχνίδια από το τελευταίο play date που κανονίσαμε μέσα στις γιορτές. Και είμαστε σίγουροι ότι στα σημεία που δεν βλέπει η πεθερά, όπως πίσω από τον καναπέ και κάτω από τα χαλιά, θα υπάρχουν ακόμα τα απομεινάρια μιας γιορτής, όπως πατημένα πατατάκια, κηλίδες κόκκινου κρασιού και ξεροί λεκέδες από σάλτσες.
