Νομίζω ότι ζούμε προσπαθώντας να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα, γι ‘αυτό και επινοούμε πολλές στρατηγικές άμυνας. Λέμε συχνά ψέματα για να αποφύγουμε μια σύγκρουση μέσα μας και κρυβόμαστε στις επιφανειακές διεξόδους που προσφέρει ο κόσμος σήμερα: στο ποτό, στις ψυχοτρόπες ουσίες, στα ηρεμιστικά, στο φαγητό, στην πολυτέλεια, στο σεξ, στις εφήμερες απολαύσεις, λες και όλα αυτά μπορούν να λειτουργήσουν σαν αναισθητικό, για να προσποιούμαστε ότι δεν συμβαίνει τίποτα, ούτε μέσα μας, ούτε όμως και έξω από τον εαυτό μας.
Το να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας είναι σχετικά εύκολο, το δύσκολο είναι να αναγνωρίσουμε ότι όπου και αν πάμε, η σκιά μάς ακολουθεί και υπάρχει ακριβώς επειδή δεν έχουμε αντιμετωπίσει τα ζητήματα που παραμένουν ανοικτά.
Τα ανοικτά θέματα, σε επίπεδο συναισθηματικό, ορμάνε πιεστικά επειδή είμαστε αναβλητικοί απέναντί τους, και αφήνουμε για αργότερα αυτό πρέπει να επιλυθεί τώρα. Και αυτή η αυταπάτη, μας εμποδίζει να αντιληφθούμε την πραγματικότητα όπως είναι, αφού προτιμάμε να στεκόμαστε απέναντί της από μια στημένη και προκατειλημμένη οπτική.
Τολμήστε να κάνετε μια συζήτηση που πονάει, τερματίστε μια ακατάλληλη σχέση, ξεκινήστε μια διαδικασία αλλαγής, αποδεχθείτε ότι γερνάτε, μιλήστε με αυτό το μέλος της οικογένειάς σας, με το οποίο δεν έχετε επαφή για κάποιο χρονικό διάστημα ανοίγοντας έτσι τον εαυτό σας στη συγχώρεση, ξεκινήστε ιατρική ή ψυχολογική θεραπεία ή αλλάξτε τις διατροφικές σας συνήθειες. Εγκαταλείψτε ό,τι σας σφίγγει σαν θηλιά – και αυτά είναι μερικά από τα πιο συνηθισμένα παραδείγματα ζητημάτων που αφήνουμε ανοικτά- θέματα τα οποία δεν αντιμετωπίσαμε με επιτυχία, ενώ η ίδια η ζωή μας τα υπενθυμίζει συνέχεια σαν ανοικτές υποχρεώσεις προς τον εαυτό μας.
Αν όχι τώρα … τότε πότε; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που πρέπει να κάνουμε ξεκινώντας την πορεία προς τον εαυτό μας, αντί να πάμε προς την αντίθετη κατεύθυνση σε μια απόδραση που δεν πρόκειται να πετύχει.
Νομίζω ότι προσπαθώντας να ξεφύγουμε από όσα συμβαίνουν μέσα μας, αποφεύγουμε την απαραίτητη επαφή με το «είναι» μας, η οποία είναι σε τελευταία ανάλυση, ο μόνος τρόπος για να ξορκίσουμε τους μύχιους φόβους μας.
Αντίθετα, όταν αντιμετωπίζω τον εαυτό μου, απελευθερώνομαι, και έτσι σιγουρεύομαι πως η σωστή διαδρομή δεν είναι προς τα έξω, αλλά βαθύτερα μέσα μου.
Juan Carlos Posada Mejía-Ψυχολόγος-Σύμβουλος ζωής: Instituto San Carlos de Medellín
Απόδοση: mpampades.eu
