Οι γιορτές και οι διακοπές αποτελούν για τους διαζευγμένους γονείς από τις πιο δύσκολες περιόδους καθώς θα πρέπει να αποφασίσουν ποιος θα έχει μαζί του το παιδί.
Ακόμα και όταν το διαζύγιο είναι συναινετικό και υπάρχει καλή επικοινωνία στο πρώην ζευγάρι, υπάρχει πάντα ο προβληματισμός με ποιον από τους δύο θα περάσει το παιδί τις γιορτές- διακοπές.
Συνήθως η πιο δύσκολη περίοδος είναι οι πρώτες διακοπές αμέσως μετά το διαζύγιο. Δύο σπίτια διεκδικούν ένα παιδί. Οι ειδικοί είναι κατηγορηματικοί: Οι γονείς θα πρέπει να βρουν ένα ουδέτερο χώρο προκειμένου να καταλήξουν πότε και ποιες μέρες θα έχει ο καθένας το παιδί, και όταν έχουν λάβει την τελική απόφαση να την ανακοινώσουν από κοινού, με ηρεμία και χωρίς εντάσεις. Το ζητούμενο είναι να νοιώσει το παιδί ότι είναι επιθυμητό, ότι δεν αποτελεί αντικείμενο διεκδίκησης, ό,τι δεν ο λόγος που οι γονείς του διαφωνούν και τσακώνονται.
Το πρόβλημα είναι πιο έντονο στην περίπτωση των διαζευγμένων γονιών που έχουν τυπικές έως αδιάφορες σχέσεις μεταξύ τους.Συνήθως, η επικοινωνία είναι δύσκολη, οι διαφωνίες πολλές και ο εγωισμός υπέρμετρος. Το συμφέρον του παιδιού, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα καθώς ο καθένας από την πλευρά του επιδιώκει να μειώσει τον άλλον και να τον κάνει να νοιώσει υπεύθυνος για την κατάσταση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις η επικράτηση της λογικής είναι το ζητούμενο. Οσο πιο έγκαιρα αντιληφθούν οι γονείς ότι το παιδί τους δεν είναι τρόπαιο για να το διεκδικούν, τόσο πιο εύκολη θα γίνει η επικοινωνία τους. Ενας τρόπος είναι να συμφωνήσουν από κοινού ποιος αναλαμβάνει να πάρει το παιδί και για πόσες μέρες. Εφόσον αυτό κανονιστεί, θα πρέπει και να τηρηθεί. Σημασία θα πρέπει να δοθεί στο γεγονός ότι «πρωταγωνιστής» της περιόδου είναι το παιδί και όχι οι ίδιοι, οπότε και θα πρέπει να προσαρμόσουν το πρόγραμμά τους έτσι ώστε να είναι μαζί με το παιδί τους.
Η ψυχολογία του παιδιού κατά τη διάρκεια των γιορτών ή των διακοπών, μπορεί να είναι αρκετά φορτισμένη, οπότε είναι καλό να μην ζητά ο κάθε γονιός την επιβεβαίωση της αγάπης του. Είναι καθήκον του ενήλικα να κρίνει μια κατάσταση και να λάβει τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις, με στόχο της προστασία της ψυχικής υγείας του ανήλικου παιδιού.
Ακόμα κι αν οι γονείς έχουν ανασφάλειες, θα πρέπει να προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να μην δημιουργήσουν στο παιδί αμφιβολίες και διλήμματα.
