Διάβασα μια μελέτη τις προάλλες η οποία ήταν αρκετά ισχυρή. Υποστήριζε κάτι που ήδη ήξερα… οι διακοπές είναι καλύτερες από τα δώρα. Οι εμπειρίες είναι καλύτερες από τα παιχνίδια.
Υπάρχει κάποιος λόγος που τα παιδιά μου περιμένουν τόσο καιρό για να πάνε στην παραλία… και δεν είναι επειδή αγαπάμε την παραλία. Είναι γιατί αγαπάμε να περνάμε χρόνο παρέα. Τους αρέσει να κάνουμε μαζί ποδήλατο νωρίς το πρωί. Τους αρέσει να φτιάχνουν κάστρα στην άμμο με τη σύζυγό μου. Μας αρέσει να περπατάμε μέχρι το φάρο γιατί αυτά τα πράγματα δημιουργούν δεσμούς με τα παιδιά μας… άθραυστοι δεσμοί που απλά προέρχονται επειδή περνάμε χρόνο μαζί.
Η σύζυγός μου και η οικογένειά της έκαναν πολύ κάμπινγκ όταν εκείνη ήταν παιδί. Αγαπούσε το κάμπινγκ. Αγαπούσε τα πάντα σε αυτό: να παίζει χαρτιά με την οικογένειά του, να μαγειρεύει πάνω από μια φωτιά, να εξερευνά την περιοχή.
Η οικογένειά μου πήγαινε στην παραλία αρκετές φορές το χρόνο. Αγαπώ την παραλία. Αγαπώ τις ποδηλατάδες, τη θέα στη θάλασσα, να τρέχω στην παραλία (παρότι σιχαίνομαι το τρέξιμο), να βρίσκω κοχύλια μαζί με τα παιδιά, να βρίσκουμε κοράλλια τα οποία μπορούμε να πάρουμε στο σπίτι ως αναμνηστικά.
Δεν έχει σημασία πού θα πάτε, αρκεί να είναι μία διασκεδαστική αξέχαστη εμπειρία. Αυτό μπορείτε να το πετύχετε με το να ασχολείστε με τα παιδιά. Να βρίσκετε διασκεδαστικά πράγματα να κάνετε, να τους δείχνετε συναρπαστικά πράγματα και να δημιουργείτε αυτό το δεσμό που κρατάει για πάντα. Να είστε παρόντες στις στιγμές.
“Οι οικογενειακές διακοπές εκτιμώνται από τα παιδιά, τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον μέσω των αναμνήσεων”, εξηγεί στο Telegraph ο ψυχολόγος και συγγραφέας Oliver James. “Είναι όλα σχετικά με το να χαζολογείς με τους γονείς σου, να μοιράζεσαι ένα παγωτό και στιγμές στις οποίες λαμβάνονται πραγματικά υπόψη τα ενδιαφέροντά σου. Άρα, αν πρόκειται να δαπανήσετε χρήματα για κάτι, είναι πραγματικά σαφές ποια επιλογή έχει νόημα”.
Και δείτε αυτό: το να ταξιδεύετε με τα παιδιά σας μπορεί να είναι πραγματικά ωφέλιμο για την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους. “Ένα εμπλουτισμένο περιβάλλον προσφέρει νέες εμπειρίες οι οποίες ισχυροποιούνται σε συνδυασμό με την κοινωνική, σωματική, γνωστική και ασθητηριακή αλληλεπίδραση”, λέει η παιδό-ψυχοθεραπευτής Dr. Margot Sunderland. “Σκεφτείτε: η οικογένεια μαζί στην πισίνα, ένας περίπατος στο δάσος, να αγγίζετε ψηλά χορτάρια στον άνεμο, να ψήνετε στη φωτιά ενός κάμπινγκ, να κάνετε παρέα στο ζεστό ήλιο, να αισθάνεστε την άμμο στα δάχτυλα των ποδιών σας”.
Η έρευνα, φυσικά, επανειλημμενα αναφέρει ότι πάρα το γεγονός ότι συνεχώς αγοράζουμε πράγματα, οι ενήλικες θεωρούν πραγματικά τα ταξίδια εμπειρίες. Τα παιδιά, λέει ο James, δε διαφέρουν. Απλά εκτιμούν διαφορετικές πτυχές του ίδιου ταξιδιού.
“Ο μπαμπάς και η μαμά φτιάχνουν κάστρα στην άμμο, παίζουν ρακέτες στην παραλία, πηδούν πάνω από τα κύματα. Φαίνεται διασκεδαστικό, είναι όμως επίσης και “παιχνίδι προσκόλλησης” και είναι ζωτικής σημασίας. Το παιχνίδι προσκόλλησης αυξάνει την αυτοεκτίμηση, στέλνοντας στο παιδί ένα ψυχολογικό μήνυμα: έχεις την πλήρη προσοχή μου. Χαίρομαι μαζί σου. Χαίρομαι όταν είμαι μαζί σου”.
Ξέρετε, τα παιχνίδια που τους δίνουμε είναι συναρπαστικά και διασκεδαστικά… τα βιντεοπαιχνίδια τα κρατούν απασχολημένα. Θα δουν καινούριες ταινίες, αλλά τα παιδιά σας ποτέ δε θα θυμούνται μια αγαπημένη μέρα με την τηλεόραση.
