Κάθε βράδυ όταν φτάνει η στιγμή για την καθιερωμένη ρουτίνα πριν τον ύπνο είναι για μένα η καλύτερη ώρα της ημέρας. Είναι η ώρα όπου μετά από το ατελείωτο παιχνίδι της ημέρας βλέπεις τα βλέφαρα των παιδιών σιγά σιγά να γίνονται βαριά και τα χεράκια τους να πέφτουν χωρίς αντίσταση στην αγκαλιά σου. Εκείνη την ώρα είναι η καλύτερη για σύνδεση και επαφή με τα παιδιά μας.
Είναι η ώρα του παραμυθιού, της αγκαλιάς, της κουβέντας και όλων των εκφράσεων τρυφερότητας. Όλη την υπόλοιπη μέρα με τις δραστηριότητες, το παιχνίδι, αλλά και τον δικό μας αγώνα για την καθημερινότητα παρά το ότι μπορεί να βρισκόμαστε στο ίδιο σπίτι ο χρόνος που περνάμε είναι πολύ λίγο ποιοτικός. Τα παιδιά μας πάντα διεκδικούν την προσοχή μας και προσπαθούν να συνδεθούν μαζί μας, αλλά ο δικός μας αγώνας για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών δεν μας αφήνει χρόνο για να επικοινωνήσουμε μαζί τους με τρόπο που θέλουν τα ίδια.
Ίσως η ώρα που πραγματικά αφιερώνουμε στα παιδιά μας είναι αυτή της βραδινής ρουτίνας πριν τον ύπνο. Εκείνη την ώρα τα παιδιά μας αφήνονται σε χάδια και αγκαλιές και φαίνεται πραγματικά να το απολαμβάνουν. Η κούραση της ημέρας έχει χαρακτεί στα πρόσωπα τους και περιμένουν να ακούσουν να τους διαβάζουμε το αγαπημένο τους παραμύθι ή να τους λέμε μια ιστορία από όταν ήμασταν εμείς παιδιά, να μας κάνουν διάφορες ερωτήσεις για το πώς ήταν τότε και με τον τρόπο τους παρά την κούραση τους είναι σαν να μην θέλουν να αφεθούν στην αγκαλιά του Μορφέα, αλλά να κερδίσουν λίγα λεπτά ακόμα επικοινωνίας με εμάς.
Είναι η πιο κατάλληλη ώρα για εξομολογήσεις αγάπης, για να τα διαβεβαιώσουμε ότι η αγάπη μας είναι αδιαπραγμάτευτη και χωρίς όρους. Ανεξάρτητα με το αν έκαναν λάθη ή όχι μέσα στην ημέρα, αν είχαν αποτυχίες ή επιτυχίες εμείς είμαστε εδώ για αυτά και η αγάπη μας είναι αδιαμφισβήτητη. Έτσι “μαγικά” μόλις το νιώσουν όλο αυτό και χωρίς να είναι απαραίτητο να τους το πούμε, αρχίζουν τις εξομολογήσεις για τα όσα έγιναν μέσα στην ημέρα που ενδεχομένως τα στεναχώρησαν ή τα έκαναν να νιώσουν άσχημα.
Μόλις μας εκμυστηρευτούν αυτά που τους απασχολούν αφήνονται ακόμα περισσότερο και περιμένουν το τελευταίο φιλί πριν τα ματάκια τους κλείσουν και αφεθούν στον κόσμο των ονείρων. Αυτό το φιλί είναι το πιο γλυκό, το πιο αγαπησιάρικο και το πιο τρυφερό από όλα όσα δίνονται μέσα στην ημέρα. Μοιάζει σαν την επισφράγιση της αγάπης και τη διαβεβαίωση ότι θα είμαστε εκεί για οτιδήποτε μας χρειαστούν. Ας μην το στερούμε αυτό το φιλί ό,τι και αν έχει γίνει μέσα στην ημέρα, καθώς το περιμένουν και τα ίδια με λαχτάρα, αλλά αποτελεί μία από τις στιγμές που αν χαθούν στον χρόνο δεν επιστρέφουν πίσω.
