Αμερικανική έρευνα αποκάλυψε σημαντικές διαφορές ανάμεσα στο πως οι μπαμπάδες παίζουν με τα κορίτσια και στο πως παίζουν με τα αγόρια, και μάλιστα με τρόπο που μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη των στερεοτύπων στο μυαλό των μικρών παιδιών.
Για τις ανάγκες της μελέτης, μπαμπάδες που έχουν κόρες και μπαμπάδες που έχουν γιους δέχτηκαν να φορέσουν μία κάμερα στη ζώνη τους, που θα κατέγραφε τυχαία αποσπάσματα κάθε 9 λεπτά στη διάρκεια μίας καθημερινής και μίας μέρας του Σαββατοκύριακου. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες κατέγραφαν το είδος της αλληλεπίδρασης που είχαν με τα παιδιά τους.
Η μελέτη των αποτελεσμάτων αποκάλυψε ότι οι άντρες που είναι γονείς κοριτσιώνπερνούσαν 60% περισσότερο χρόνο παρακολουθώντας στενά το παιδί τους και φροντίζοντας προσεκτικά τις ανάγκες του. Επίσης, πέρασαν σχεδόν 5 φορές περισσότερο χρόνο από τους μπαμπάδες αγοριών τραγουδώντας και σφυρίζοντας αλλά και μιλώντας ανοιχτά για συναισθήματα, ακόμα και αρνητικά όπως η στενοχώρια, το κλάμα, η μοναξιά, τα δάκρυα, κάτι που οι επιστήμονες θεωρούν ότι βοηθάει τα κορίτσια να αναπτύξουν περισσότερη κατανόηση και ενσυναίσθηση για τον άλλο.
Οι γονείς αγοριών αφιέρωναν 3 φορές περισσότερο χρόνο κάθε μέρα παίζοντας πιο άγρια με το παιδί, ενώ χρησιμοποιούσαν περισσότερο λέξεις σε σχέση με τα «κατορθώματά» του, όπως περήφανος, νίκη, ο καλύτερος.
Σύμφωνα με την επικεφαλής ερευνήτρια Τζένι Μασκάρο, βοηθό καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Emory της Ατλάντα, οι διαφορές στο πώς συμπεριφέρονται οι μπαμπάδες στα παιδιά τους, μπορεί να συνδέεται, ακόμα και υποσυνείδητα, με τα στερεότυπα που έχουν οι άνθρωποι για τις ικανότητες και τις ανάγκες που έχει το παιδί ανάλογα με το φύλο του.
Όπως λέει, υπάρχουν πολλές διαφορές στον τρόπο που συμπεριφέρονται, στα παιχνίδια που διαλέγουν και στο πως αντιμετωπίζουν τα ταλέντα του παιδιού, ανάλογα με το αν είναι αγόρι ή κορίτσι. «Το θέμα είναι πόσο σημαντικές είναι αυτές οι διαφορές. Από τη στιγμή που γεννιούνται, τα παιδιά γίνονται μέρος μίας κοινωνίας που έχει πολλές προκαταλήψεις στο πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στα αγόρια και στα κορίτσια», τονίζει η Μασκάρο.
Η έρευνα σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχτεί δύσκολη, καθώς πολλοί γονείς διστάζουν να παραδεχτούν ότι συμπεριφέρονται διαφορετικά στο κάθε παιδί τους, ή επίσης μπορεί να το κάνουν ασυναίσθητα και να συμπεριφέρονται διαφορετικά όταν ξέρουν ότι παρακολουθούνται σε συνθήκες ενός «εργαστηρίου».
Η συγκεκριμένη έρευνα έδειξε ότι μπορεί να είναι αυτές οι διαφορές ανάμεσα στο πώς συμπεριφέρεται ένας γονιός σε ένα αγόρι και σε ένα κορίτσι που μπορεί να διαμορφώνουν σημαντικές πλευρές του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του παιδιού.
Για παράδειγμα, το γεγονός ότι οι μπαμπάδες δεν μιλούσαν τόσο πολύ για συναισθήματα με τα αγόρια, μπορεί να είναι η εξήγηση που πολλοί ενήλικοι άντρες δυσκολεύονται να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους.
Από την άλλη, οι μπαμπάδες των κοριτσιών βρέθηκε ότι χρησιμοποιούν πιο συχνά λέξεις σχετικές με το σώμα, όπως κοιλιά, μάγουλο, πρόσωπο, στρουμπουλός, κάτι που για τους επιστήμονες είναι ένδειξη ότι ίσως υπάρχει μία σύνδεση αυτής της συμπεριφοράς και των προβλημάτων με την εικόνα του σώματός τους που εμφανίζουν τα κορίτσια στην εφηβεία και μάλιστα πολύ πιο συχνά από ότι τα αγόρια.
Για την Λίσα Ντινέλα, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Monmouth και ερευνήτρια στο Εργαστήριο Ανάπτυξης Φύλου, έχει σημασία ότι πολλοί άνθρωποι ξεκινούν από την υπόθεση ότι αγόρια και κορίτσια έχουν διαφορετικές ανάγκες. «Αγόρια και κορίτσια όμως έχουν πιο πολλές ομοιότητες από διαφορές και για αυτό η άποψη ότι με τα αγόρια παίζουμε πιο «άγρια» παιχνίδια και με τα κορίτσια μιλάμε για τα αισθήματά μας, μπορεί να καταλήξει στο να δημιουργηθούν ή να ενισχυθούν οι διακρίσεις βάσει φύλου».
«Τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις βάσει φύλου βάζουν εμπόδια τόσο στα κορίτσια όσο και στα αγόρια, για αυτό είναι σημαντικό οι γονείς να αντιλαμβάνονται πότε και πως μπορεί να περνούν τις δικές τους προκαταλήψεις στα παιδιά, ακόμα και ασυναίσθητα», υποστήριξε η καθηγήτρια ψυχολογίας Σούζαν Γκέλμαν, του Πανεπιστημίου του Michigan. Για παράδειγμα «ακόμα και κάτι που μπορεί να είναι κατά των στερεοτύπων, όπως το ότι “και τα κορίτσια μπορούν να γίνουν πυροσβέστες”, μπορεί να έχει αντίθετο αποτέλεσμα, αφού μαθαίνει ή υπενθυμίζει στο παιδί ότι υπάρχει το στερεότυπο ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν κάποιες δουλειές».
