Γονιός, μία λέξη τόσο απλή, αλλά με μια μεγάλη έννοια που φέρει αγάπη, ευθύνη και αφοσίωση. Δε γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι μέρα με τη μέρα, στιγμή με τη στιγμή. Το συναίσθημα είναι μοναδικό, όπως μοναδικά το βιώνει ο καθένας μας. Είναι αυτό το συναίσθημα, που θα σ’ ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή.
Αγαπητέ γονιέ, πρέπει να μάθεις και να καταλάβεις πως το παιδί δεν είναι κτήμα σου, ούτε πρόκειται να γίνει.Είναι η προέκταση του εαυτού σου, σε μια άλλη εκδοχή που εσύ θα την ποτίζεις καθημερινά με αγάπη και φροντίδα. Να είσαι εκεί, ήρεμος με υπευθυνότητα, εφοδιασμένος με αντοχή και υπομονή. Να δεις αυτό το βλαστάρι να μεγαλώνει απ’ τα δικά σου πρότυπα και να εξελίσσεται σ’ έναν άνθρωπο του «αύριο». Αυτή είναι η ευτυχία, να βλέπεις το μέλλον του ν’ ανθίζει και να ξέρεις πως εσύ του έδωσες τη σωστή καθοδήγηση.
Πρόσεχε όμως, γιατί αυτή η καθημερινή θεμιτή κι αθέμιτη προσπάθεια φεύγει απ’ τα όρια. Είναι ένας νέος, εκκολαπτόμενος άνθρωπος που απαιτεί σεβασμό. Δε χρειάζεται αυτό το πλάσμα να διασύρεται σ’ όλα τα κοινωνικά μέσα. Δεν είναι απαραίτητο, όλοι να γνωρίζουν και να βλέπουν στιγμές αυτού του παιδιού, που εσύ τις βιώνεις. Είναι σεβαστή κι απόλυτα κατανοητή η δική σου χαρά να θες να τη μοιραστείς μ’ όλον τον κόσμο. Να θέλεις να δείξεις πόσο υπερήφανος είσαι για τα μικρά και γλυκά του κατορθώματα.
Δεν είσαι μόνο εσύ, που έχεις αυτήν την επιθυμία. Να γνωρίζεις πως δεν είναι καθόλου χρήσιμη πληροφορία για τους υπόλοιπους, όλο αυτό που νιώθεις και προβάλλεις μέσα από χιλιάδες φωτογραφίες. Αντιθέτως, είναι επικίνδυνο και δεν υπάρχουν οι αθώες προθέσεις πάντα. Παραμονεύει και ο «κακός λύκος», που αναζητάει απεγνωσμένα αυτό το υλικό για να εκμεταλλευτεί καταστάσεις και να δημιουργήσει τις δικές του ιστορίες.
Όπως εκείνο το παραμύθι με την Κοκκινοσκουφίτσα. Τελικά, ο λύκος έφαγε το κορίτσι ή απλώς, ας πούμε, ασέλγησε και η ιστορία τροποποιήθηκε για να περάσει το ουσιαστικότερο μήνυμα στο κοινό; Μην είσαι αφελής, τίποτα δεν έχει την αγνότητα που κάποτε υπήρχε. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει κι εσύ καλείσαι να δώσεις βαρύτητα σ’ αυτήν την ευθύνη.
Να είσαι προστάτης αυτού του πλάσματος και να σκεφτείς πως δεν είσαι ο μοναδικός γονιός που νιώθει τόσο έντονα τη χαρά του. Χαλιναγώγησέ την και φρόντισε να τη μοιράζεσαι με ανθρώπους απ’ το δικό σου, στενό κύκλο. Ανθρώπους που σε νιώθουν και έχουν το ίδιο συναίσθημα με σένα.
Σκέψου, όμως, και την ίδια την προσωπικότητα αυτού του παιδιού. Το έχεις ρωτήσει; Θα ήθελε να έχει όλη αυτήν την προβολή; Όταν μεγαλώσει έχεις φανταστεί ποια θα είναι η δική του αντίδραση; Ταξίδεψε τις σκέψεις σου και προσπάθησε να μπεις στη δική του θέση. Να έχεις σεβασμό απέναντί του. Μην το κοιτάς στα μάτια τώρα, είναι μικρό και δε θα πάρεις την ώριμη και λογική του απάντηση. Σίγουρα θα σου χαμογελάσει και θα χαρεί, γιατί είσαι εσύ το πρότυπο και θα το δεχτεί. Η άλλη περίπτωση είναι να σου κάνει ένα «αγκού», αλλά δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να σου πει.
Το παιδί δεν είναι ιδιοκτησία σου. Σεβάσου και προστάτευσε τη δική του προσωπική ζωή στο ακέραιο. Εκείνο θα επιλέξει μια μέρα, αν θα θέλει να συμμετάσχει σ’ αυτήν τη νεοφερμένη κοινωνία του κοινωνικού δικτύου. Μην κοιτάς τη δική σου ζωή, που μεγάλωσες με άλλες συνήθειες. Συλλογίσου μία στιγμή, πώς θα ήταν να έφτανες σε μια ηλικία κι οι δικοί σου γονείς να είχαν προβάλλει σ’ όλο αυτό το χαοτικό κόσμο του ίντερνετ τη δική σου ζωή. Δύσκολο να το σκεφτείς, γιατί δεν το έχεις ζήσει. Δύσκολο ακόμη και να νιώσεις τη διαφορά.
Υπάρχει διαφορά και μάθε πως η ζωή του παιδιού σου, δε σου ανήκει. Φρόντισε ο σκοπός σου να είναι ιερός. Να είσαι εκεί σ’ όλες τις στιγμές του, αλλά μην τις «βιάζεις» χωρίς τη δική του θέληση. Να είσαι θεατής της ζωής του κι όχι η επιβολή σε ό,τι κάνει.
Μεγαλώνει μαζί σου και μια μέρα θ’ ανοίξει τα φτερά του για να δημιουργήσει και να γράψει τη δική του ιστορία. Μείνε πίσω, ταπεινά και απλά. Απόλαυσε που του έδωσες ζωή να ζήσει.
